Bozyazı'nın ilk haber sitesi: Camilerde toplanan yardımlar ihtiyaç sahiplerine dağıtılmalı, din görevlileri Peygamberimiz gibi sahada da olmalıdır

Mahallemizin köşe başındaki cami…
Köyümüzün tam ortasında yükselen o mütevazı minare…
Her gün ezanıyla gönlümüzü uyandıran, secdeyle kalbimizi arındıran kutsal mekân…

Cami, sadece ibadet edilen bir yerle sınırlı kalmamalı; aynı zamanda dayanışmanın, merhametin ve yardımlaşmanın da merkezi olmalıdır.

Yardım En Yakından Başlamalı

Camilerde toplanan sadaka, fitre ve bağışlar, doğrudan o bölgedeki yetimlere, dullara, işsizlere, hastalara, yaşlılara şeffaf ve hakkaniyetli bir şekilde ulaştırılsa, sadece bir yardım faaliyeti değil; bir toplumsal dönüşüm başlatılmış olur.

Bu model, camiyi yalnızca ibadet edilen bir yer değil, aynı zamanda bir toplumsal destek merkezi haline getirir. Böylece yerel dayanışma güçlenir, sosyal adalet duygusu artar, insanlar arasında güven ve aidiyet hissi pekişir.

Yetim bir çocuk okulunu bırakmaz, yaşlı bir teyze elektriğini kestirmez, bir baba çocuğuna süt alamadığı gece isyan etmez. En önemlisi de: Kimse kendini yalnız hissetmez.

Suistimalların Önüne Geçilir

Camilerde toplanan yardımlar şeffaf ve yerel ölçekte dağıtıldığında, yardım bahanesiyle toplumdan para toplayıp suistimal eden bazı dernek ve kişi yapıların da önüne geçilmiş olur. Bu sayede hem güvenilir yardım mekanizmaları kurulmuş olur. Hem de hayırseverlerin bağışları gerçekten ihtiyaç sahiplerine ulaşır.

Geçmişte Camiler Neydi, Bugün Ne Oldu?

Eskiden camiler yalnızca namaz kılınan yerler değil; aşevi, misafirhane, mektep, hatta halkla devlet arasında bir köprü idi. Camiye yapılan bağışlar, imamlar aracılığıyla mahalledeki ihtiyaç sahiplerine ulaştırılır, bir hayır zinciri oluşturulurdu.

Bugün ise çoğu zaman camiler sadece beş vakit ezanın okunduğu, vakitlice uğranılan bir ibadethane olarak görülüyor. Oysa cami, bir toplumun vicdan merkezidir. Oraya bırakılan her sadaka, sadece camiye yardım değil, toplumun yarasına da uzanan bir el olmalıdır.

Güven, Aidiyet ve Kardeşlik

Böyle bir sistem sadece maddi değil, manevi faydalar da sağlar. İnsanlar camiye sadece ibadet için değil, umut, güven ve dayanışma için de gelir. Komşular yeniden birbirine selam verir, cami cemaati saf tutarken kalben de birleşir. Yardımlar görünür hale gelir, güven artar. Ve bağış yapan kişi de gönül rahatlığı içinde bağış yapar.

İnancımız gereği hayır, en yakındaki kardeşten başlamalı. Bir mahallede cami varsa, o mahallede kimse aç yatmamalı. Minare sadece ezan değil, merhamet de yaymalı. Caminin içinde edilen dualar, caminin dışında karşılık bulmalıdır.

Din Görevlileri de Sahaya İnmeli

Toplum için çalışan bir polis nasıl sahadaysa, imam ve vaizler de yalnızca mihrapta değil; sokakta, kahvede, evde olmalıdır. Eğer vakit namazlarında camiler boşsa, imamlar halkın ayağına gitmelidir. Çünkü toplum sadece fiziki tehditlerle değil, manevi boşluk ve ahlaki yozlaşmayla da çöküyor.

Bugün gençler camiye uğramıyor, yaşlılar unutulmuş hissediyor, aileler parçalanıyor. Oysa din, sadece camide anlatılamaz. Kur'an bir hayat kitabıdır, camilere hapsedilememelidir.

Peygamberimiz yalnızca mescitte değil; sokakta, pazarda, evde halkla iç içeydi. Bugün onun yolundan gidenler de halkın arasına karışmak zorundadır.

Bir İmam Gönüle Dokunursa…

Sokakta bir polis gördüğümüzde içimiz rahatlıyorsa, bir imamı da gençlerle çay içerken, bir yaşlının derdini dinlerken, bir annenin duasına "âmin" derken görsek…
Ne büyük bir huzur olurdu, değil mi?
Çünkü toplumun sadece güvenliğe değil, maneviyata da ihtiyacı var.
Polis suçla mücadele eder, imam günahla.
Polis tehditleri önler, imam fitneyi.
Polis güven verir, imam iman.
Ama ikisi de sahadaysa, işte o zaman toplum gerçekten ayakta kalır.

Sahte Hocaların Önüne Nasıl Geçilir?

Bugün karşılaştığımız en büyük sorunlardan biri, sahte hocaların, uydurma rüyalarla, hurafelerle, "keramet" adı altında halkı kandırmasıdır. Bunun tek bir sebebi var: Boş bırakılan alanlar.

Gerçek din görevlileri sahaya inmezse, meydan meczuba kalır.
Camiden çıkıp samimiyle insan ayırt etmeden halkın içine karışan bir imam; hem doğru bilgiyi yayar, hem ahlaki yozlaşmayı önler, hem de toplumun nabzını tutar. Her sohbet bir ışık olur, her ziyaret bir umut olur.

Cami Toplumun Kalbidir

Caminin minaresi sadece ezan değil, vicdan ve merhamet de yaymalıdır.
İmamlar sadece namaz kıldıran değil, toplumun ruh doktorlarıdır.
Cami sadece bir ibadet mekânı değil, aynı zamanda bir toplumsal diriliş merkezi olmalıdır.
Toplumun buna ihtiyacı var.
Halkın buna hasreti var.
Ve bu, sadece mümkün değil, aynı zamanda zorunlu bir sorumluluktur.

İsmail Çetin / diğer yazıları