Bozyazı'nın ilk haber sitesi: 19 Mayıs 1919 Ruhu

Günümüzden tam yüz yıl önce

1919 yılının Mayıs Ayının on dokuz sahabında İstanul'dan üç gün önce Karadeniz'e açılan bir gemi yanaşır Samsun Limanına.

Bu gemi başka bir gemi.

Eski, bir yere çarpsa parçalanacak kadar eski bir gemi. İçinde deniz piyadesi eliseleri giymiş on dokuz yolcusu, sabahın erken saatlerinde ayak basar Samsun Limanına.

Geminin on dokuz yolcusunun yanında çok ağır umut yükü vardır.

Evet umut yüklüdür gemi.

Empeyalizmin açık askeri işgaline uğrayan gemide Anadolu topraklarının kurtuluş, bağımsızlık, çağdaşlaşma ve cumhuriyet umudu yüklüdür.

Tam YÜZ YIL önce.

Kara Fatmaların, Çakırcı Mehmet Efelerin, Acar Osmanların, Sütçü İmamların, Kara Yılanların, Şahin Beylerin ve daha birçok kahramanların ortaya çıkacağı umut yüklüdür gemi.

Umutsuzlara umut getirmiştir Samsun'a.

Bu umut Anadolu ve Trakya'nın her köşesinde kök salıp yeşermiştir.

Umudun kök salıp yeşerdiği kentlerimizden birisi de Gaziantep'tir

Gaziantep o zamanlarda henüz Antep'tir.

Antep 6 Kasım 1919 tarihinde 200 kadar Ermeni ve Fransız Askerleri tarafından işgal edilir.

Şahin Bey, Karayılan, Mehmet Kamil Antep'in kahramanlarındadır.

Karayılan'ın asıl adı Mehmet Pazarcık doğumludur.

Antep'in bir kahramanı daha vardır adı pek anılmaz:

ACAR OSMAN.

Acar Osman Antep işgale uğradığında bir şeyler yapamamanın verdiği üzüntü ile yüreği sızlar, içi yanar. Düşmana karşı koyacak silahı yok, parası da yok.

Silah ustasına uğrar, derdini anlatır:

"Ustam, içim yanıyor, yüreğim sızlıyor, bu gâvur işgaline karşı bir şeyler yapamıyorum. Silah alacak param da yok. Bana bir tüfek verebilir misin?"

Usta:

"Kalmadı, hep dağıttım."

Acar Osman içi sızlayarak geri evine dönerken düşünceye dalar.

O an aklına bir şey gelir.

Acar Osman'ın dokuz on yaşlarında pırı pırıl temiz ve güzeller güzeli bir kızı vardır. Bu kızı Halep'e götürüp cariye olarak satarak azaldığı para ile silah almayı düşünür. Bu düşünce ile eve gelir ve eşine:

"Kızı güzelce yıka, temizle, en güzel giysilerini giydir." Der.

Kadın:

"Ne olacak, neden?" Diye sorar.

Acar Osman eşine düşüncesini anlatır.

Kadın şaşırır, ağlamaya başlar ve ağlayarak Acar Osman'ın istediğini de yerine getirir. Anadır, dayanılması güç bir acı hisseder yüreğinde. Ama yine de çocuğu yıkar, giyindirir. Acar Osman'ın kayıp edecek zamanı yoktur. Yanına kız çocuğunu da alarak Halep yollarına düşer. Halep'te bir Arap'a cariye olarak çocuğu satar. Bu para ile bir tüfek alır. Para mermi almaya yetişmez.

Antep'e gelir yine ustanın yanına uğrar ve der ki:

"Ustam tüfeği aldım ama mermi alacak param kalmadı, birkaç mermi versen."

Usta:

"Tüfeği nasıl aldın?" Diye sorar. Acar Osman durumu anlatır.

Usta:

"Gerekli olur diye birkaç mermi saklamıştım, onları da sana vereyim," diyerek mermileri Acar Osman'a verir.

Acar Osman mermileri ile tüfeği alır ve Farnsızların Antep'i işgaline karşı Kuvayi Milliye güçlerinin yanınnda yerini alır.

19 Mayıs 1919 ruhu, yani Kuvayi Milliye ruhu işte böyle bir ruhtur.

Bu ruhla, Antep Gaziantep olmuş, Urfa Şanlıurfa olmuştur.

Bu ruhla, İnöni Savaşları, Dumlupınar, Sakarya Savaşı yapılmış, Büyük Taarruz Emri verilerek düşman İzmir'den denize dökülmüştür.

Bu ruhla, 23 Nisan 1920'de Millet Meclisi toplanmıştır.

Bu ruhla 29 Ekim 1923'te cumhuriyet ilan edilerek devrimler yapılmıştır.

Bu ruhla, cumhuriyet cehalete, orta çağın kalıntılarına karşı savaş açılmıştır.

Bağımsızlık, ekonomik, sosyal, kültürel gelişmeler bu ruhun eseridir.

Bu ruhun adı "Kuvayi Milliye"ruhudur.

Bu günlerde, 19 Mayıs 1919 ruhuna, Kuvayi Millye ruhuna daha da sahip çıkmlıyız.

Ahmet Yılmaz / diğer yazıları