Bozyazı'nın ilk haber sitesi: Farkımız ne?

Dünya görüşlerimiz, siyasi fikirlerimiz, inançlarımız aynı olsa da, farklı olsa da biz aynı toprağın ve aynı atanın evlatlarıyız.

Aynı havayı soluyor, aynı toprağın zenginliğinden besleniyor ve aynı toprağın suyunu içiyoruz. Düşüncelerimizi birbirimizi kırmadan, incitmeden, karşılıklı saygı temeline dayalı olarak ifade etmemiz gerekir.

Düşüncelerimiz, inançlarımız, kültürlerimizin farklılıkları toplumsal zenginliklerimizdir. Bu farklılıklar, ortak yaşamımızı asla olumsuz etkilemez ve etkilemelidir. Kökenimiz on binlerce yıllık bir çınar ağacının kökü, farklılıklarımız bu çınar ağacının dalları veya hepimiz birlikte orman ama her birimizi o ormanında birer ağaç gibiyiz.

Bu ulu ağacın kök ve dallarından bir parça kesseniz ağaca zarar vermez mi?

İnsanın hangi parmağını incitseniz acımaz?

Hepsi incitildiği zaman acır ve hissederiz değil mi?

Biz de toplum olarak, bu vatanın yurttaşları olarak, birimize gelen ve getirilen her hangi bir zarar her birimizin yüreğini sızlatırsa ki, sızlatır; başkalarının acılarını paylaşırsak birliğimizi ve bütünlüğümüzü sağlayabiliriz.

Acılarımız da, sevinçlerimiz de ortaktır.

Bir asker veya polisimiz şehit düştüğü zaman hangimiz o acıya ortak olmuyoruz?

Faklılıklarımızı kabullenerek ortak yaşamamız demokrasiye olan inancımızı, acılarımızı ve sevinçlerimizi paylaşmamız da yurttaş ve insan olma bilincinde olmamızdandır.

Unutmayalım ki, bu topraklar emperyalizm tarafından işgal edildiğinde, Kürdü, Laz'ı, Türk'ü, Arap'ı, Sünni'si, Alevi'si, Şafi'si, inançlısı ve inançsızı Çanakkale'de Dumlupınar'da, Sakarya'da savaşırken asla birbirilerini ayrıştırmadılar beyler. Omuz omuza savaştılar. Yaralanan arkadaşını kim ve ne olduğuna bakmadan sırtında taşıdı, suyunu, ekmeğini paylaştı.

Bu vatanda sen ve ben yok!

Biz varız, biz!

Özgürlüğümüzü de, farklılığımızı da, acımızı da ve sevincimizi de paylaşarak, demokrasinin kuralları içerisinde hep beraber yaşamak, her türlü ayrıştırıcı ve emperyalist politikaya karşı dimdik, Mustafa Kemal ve yoldaşlarının durduğu gibi durmak zorundayız.

Yoksa emperyalistler bizi lokmalara bölerek yer.

Dış güçler, cebren ve hile ile kalelerini zapt etmek için bu topraklarda her çağda yerli iş birlikçi bulmuş ve kullanmıştır. Bunu daha önce bu topraklarda biz bunları gördük ve yaşadık.

Bir daha onları yaşamak istemeyiz.

Biz birlik olmak, güçlü olmak ve farklılıklarımızı kültürel zenginliklerimiz olarak kabul etmek zorundayız.

Bunu da akılcı, çağdaş, demokratik ve laik bir yönetimle gerçekleştirebiliriz.

Ahmet Yılmaz / diğer yazıları