Bozyazı'nın ilk haber sitesi: Ben Anadolu'yum

Yaşım yüz milyonlar.

Kısa zamanda var olmadım.

Yüce dağlara ve verimli ovalara sahibim.

On binlerce, beklide yüz binlerce yıldır siz insanlara yurt oldum, barındırdım, yedirdim, içirdim ve ayaklarınızın altında çiğnendim ama hiç kızmadım, yaptıklarınızı kötülüğe yormadım.

İlkel çapa, karasaban, pullukla yüzü ve göğsümü çizdiniz.

Bir tohum attınız, karşılığında on, yirmi, elli ve yüz verdim.

Benim için gözyaşı, kan döküp can veren ne kavimler gördüm.

Gelip giden ne uygarlıklar barındırdım.

Platon, Aristo, Tales, Ahi Evren, Hacı Bektaşi Veli, Mevlâne, Pir Sultan Abdal, Yunus Emre, Köroğlu, Dadaloğlu, Nazım Hikmet, Yaşar Kemal, Orhan Kemal'lere ev sahipliği yaptım…

Ne uygarlıklar gördüm gelip geçen.

Urartular, Asurlular, Hititler, Romalılar, Rumlar, İskitleri ve Ermenileri gördüm.Farslılar, Araplar ve Kürtler ekmeğimi, aşımı yiyip suyumdan içtiler.Hiç birbirinden ayrı tutmadım.

Sonra Orta Asya topraklarından atlarla göç edip gelen Türk Boyları oldu.

Açtım kollarımı o boylara.

Önce misafirim sonra kalıcılaşan o Türk Boylarından hatırlayabildiklerim şunlardır:

Danişment Oğulları, Mengücük Oğulları, Saltuk Oğulları, Kutalmış Oğulları, Avşarlar, Yazırlar, Yabgular, Beydililer, Afşinler, Ak Hunlar, Harzemşahlar, Kaçarlar, Ağaç erleri, Kara Keçililer, Sarı Keçililer. Kayılar, Salurlar, Yıvalar, Sarılar, Tekeliler, Ak ve Kara Koyunlular ve daha niceleri.

Bunların birkaçı beylikler kurup bir süre hüküm sürdüler.

Karaman Oğulları Beylik kurdu ve Türkçenin resmi dil olması için ferman yayımladı.

Anadolu Selçuklu Devleti derken devamında altı yüz yıldan fazla yaşayacak olan Osmanlı İmparatorluğu kuruldu.

Benim için insanlar ne kanlar döktü, ne canlar verdi, ne ağıtlar yaktı.

Kucağımı açtığım insan sayısı beli de milyarlar oldu.

Bu güne kadar Dünya üzerinde yaşayan ve göçüp giden yedi yüz milyar insandan en az bir milyarına ev sahipliği yaptım.

İşte ben buyum, Anadolu'yum.

Bu toprakların yoğurdu ekşimez, sütü kesilmez.

Kötülükler maya tutmaz bu topraklarda.

Çürük meyve vermez ağaçlar.

Gök kubbem asla karanlık olmaz.

Geceleri yıldızlar ışık verir aydınlatır.

Gündüzleri Güneş.

Esaret zincirlerinin ve prangaların yeri olmaz buralarda.

Karanlık düşünceler çimlenmez, zararlı otlar bitmez.

Filiz vermez zararlı bitkiler.

Her tarafta binlerce, on binlerce yıllık tarih görürüsünüz.

Başım dara düştüğünde çıkar Mustafa Kemaller ortaya, meydan okur bana kem gözle bakanlara.

Çıkar koç yiğitler ortaya, geçit vermez karanlıklara, kötülüklere, karanlık düşüncelere.

Milyonlarca yılda görmedim son yüz elli yılda gördüğümü.

Mermer için dağlarımı oydular.

Maden için bağrımı deldiler.

Toprağımı zehirlediler.

Sularımı bulandırdılar.

Ormanlarımı, yaban canlılarımı çaldılar.

Denizlerimi kirlettiler.

Akarsularımda ve denizlerimde canlılara kıydılar.

Yediniz bitirdiniz varlıklarımı.

Korumazsanız gidiyorum yaşanamaz hallere doğru.

Bir daha da geri gelmem.

Ben Anadolu'yum.

Dağları, ormanları, kayaları, akarsuları, denizleri ile ben Anadolu'yum.

Ahmet Yılmaz / diğer yazıları